بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین

گرگ سالی : داستان انسان های شجاع و گرگ های آدمخوار

گرگ سالی

اسماعیل فرار می کند از شهرش به روستایی که مادربزرگش ساکن است و اتفاقات بعد.... گرگسالی دو جنبه دارد.

یک: گرگ سالی داستان گرگ های گوسفندخوار نیست. داستان گرگ هایی آدمخوار است؛ گرگ های گرسنه ی هاری که در زمستان سیاه و کبود به دل گله می زنند و نه فقط یک گوسفند را می کشند بلکه همه ی گله را تا و مار می کنند. نه خودشان می خورند و نه گوسفند را زنده می گذارند. هدف فقط ارضاء وحشی گریشان است.

و جنبه ی دیگر کتاب خود اسماعیل است. جوانی که تازه از راهی برگشته و قدم در مسیری گذاشته که اولین نتیجه اش آوارگی او است.

مسیری که حالا اسماعیل جوان، خوشگذران، زیبا را شیفته ی خودش کرده، تا جایی که حاضر است به خاطر این مسیر، هر سختی را تحمل کند. اسماعیل عاشق چه چیز یا چه کس شده است که این طور حاضر است به خاطرش بایستد، بجنگد، فراری شود ولی اعتراض نکند....

دنیای قشنگ با دختری در مقابل اسماعیل قد علم میکند اما اسماعیل چه میکند؟

درگیری های فکری و روحی اسماعیل و آرامش فضایی که در آن پنهان شده است، دیدن اتفاقات و شنیدن افکار همه رصدهایی است که خواننده همراه اسماعیل دارد انجام میدهد.

در حقیقت اسماعیل بریده ای از تاریخ کشورمان است که گرگ های آدمخوار در همه جا کمین کرده بودند و بر اموال و دارایی ها و ناموس آن ملت تسلط داشتند.

اما اسماعیل دلش نمی خواست که گوسفند باشد و تکه پاره شود. حاضر شد که قید همه چیز را بزند ولی پنجه در پنجه ی گرگ بیندازد.

داستان جذاب، پر کشش و هیجان انگیز است و کاش امیر حسین فردی زنده بود تا سرانجام اسماعیل را برای جوانان کشور بیان می کرد. روحش شاد

باباگوریو، اونوره دوبالزاک

باباگوریو : سبک زندگی فرانسوی

من شک دارم کسی توانایی این را داشته باشد که رمان فرانسوی باباگوریو را کلمه به کلمه و با لذت بخواند و یا اصلا گذرا هم که شده تا آخرش را بخواند.

رمان داستان پیرمردی که دو دختر دارد و هرچه دارایی دارد خرج آنها می کند طوری که خودش در پانسیون(مثل مسافرخانه های خودمان منتهی افراد سال ها در آن ساکن می شوند. جوان، پیر ، مرد و زن و باید کرایه همه خدمات را بدهند) ساکن می شود. دخترها آن قدر پدر را می دوشند و او آن قدر شیفته دخترانش است که تمام دارایی اش را به پای بریز و بپاش آنها می ریزد.
آنها بی محلی می کنند و حتی احوالی از پدرشان هم نمی پرسند و او در گوشه های از مسیر می ایستد تا رفت و آمد آنها را از دور ببیند و آرزو کند که کاش سگ کوچکی بود که روی پای دخترش مورد نوازش قرار می گرفت و…

به هرحال نویسنده فرانسوی مجموعه ای از آداب ، و عادات و طرز تفکر مردمش را به تصویر می کشد.
البته نگاهش به زن: زن موجودی که تشنه محبت و تعریف است و برای رسیدن به این نیازش تن به هر کاری می دهد انگار جامعه فرانسوی خوی انسانی اش را کنار گذاشته و با رویکردی حیوانی آداب و هنجارهایش را رقم می زند. نویسنده در جای جای کتاب این ها را به نقد می کشد. نوع زندگی و بینش مردم اروپا، نوع روابط خانوادگی، نوع تعاملات فرهنگی و اجتماعی …

برایم جالب بود که همزمان رمانی به نام مومیایی را می خواندم که نویسنده آن چنان ایران را به چالش می کشد و همه را بی فرهنگ می خواند و از غربی ها ، نگاه و نوع زندگیشان تقدیر می کند که انگار اینجا جهنم است و آنجا تنها مکانی که خوشبختی را می شود یافت…

رمان باباگوریو نگاه همه را با سبک اندیشه و فرهنگ و روابط چشم آبی ها آشنا می کند. هرچند که بسیار بسیار خسته کننده است.